Enige tijd geleden ben ik samen met mijn vriendin naar een paragnost geweest. Benieuwd naar wat er zou komen, hadden we een gezellige heenreis samen. We praten honderd uit over onze prille vriendschap, werk, relaties, kinderen en over onze gezamenlijke spirituele interesse.
De ontmoeting
We kennen elkaar nog niet zo lang, maar kunnen wel zeggen dat het voorbestemd is dat wij met elkaar in contact zijn gekomen. Een heel bijzondere ervaring was onze eerste ontmoeting bij een spiritueel avondje. We waren met z’n vieren, waarvan ik 2 vrouwen al kende en 1 vrouw nog niet. Inmiddels ben ik met die ‘ene’ goed bevriend geraakt. We hadden die avond al een uurtje met elkaar gesproken en ineens, toen zij opstond en langs mij heen liep om naar het toilet te gaan, rook ik de geur van mijn moeders favoriete parfum. Ik vroeg verbaasd naar de naam van het parfum en ze zei: ‘oh, eigenlijk weet ik het niet zo goed, ik heb een klein proefje ontvangen en ik draag eigenlijk nooit parfum. Vanavond zag ik dit proefje op de schouw staan en ik heb het zonder er erg in te hebben opgedaan…’. De verbazing kwam toen ik vertelde dat dat het lievelingsparfum van mijn moeder was… Heel bijzonder, want mijn moeder is ruim een jaar geleden overleden en nu kwam ze toch even heel dichtbij.
Thuis komen
De ‘juf’ (om maar zo te zeggen) hoorde dit aan en heeft zich even geconcentreerd of gericht op mijn moeders ‘aanwezigheid’. Ze bevestigde dat mijn moeder er wel, maar ook weer niet was. In die zin, mijn moeder had niet veel met spiritualiteit en kwam om die reden niet heel sterk door. Wel liet ze ons via de ‘juf’ weten dat mijn moeder het fijn vond dat ik mij had aangesloten bij dit groepje dames… Daar rolden de eerste tranen. Van blijdschap uiteraard! Even bevestiging krijgen van je moeder is toch heel fijn, helemaal nu ze niet meer lijfelijk onder ons is. De tranen hadden ook een diepere betekenis voor mij. Ik heb mij namelijk altijd ‘anders’ gevoeld. In mijn ogen werd ik ook als ‘anders’ behandeld. Nu, bij dit spirituele clubje, had ik eindelijk het gevoel dat ik thuis kwam.
Signalen
Regelmatig krijg ik signalen, vooral de laatste tijd. In huis en onderweg. Het is mooi als je mag ervaren dat er meer is tussen hemel en aarde. Het geeft mij veel inzichten en antwoorden op vraagstukken waar ik mee te dealen heb. Soms lijken die signalen zo voor de hand liggend, dat je soms bij je zelf denkt dat je het verzint. Maar ik geloof niet dat dat zo is. Het heeft alles te maken met energie... de signalen die ik krijg neem ik serieus en ik benoem ze ook. Ik bespreek ze zelfs binnen het gezin. Openheid van zaken geeft duidelijkheid.
Beschermengel
Maar goed… zo kwam ik met mijn vriendin dus aan bij de paragnost. Ietwat zenuwachtig, want wat kun je verwachten? En wat heeft deze man aan of over mij te vertellen? Ik was goed voorbereid en had thuis foto’s uit lijstjes gehaald en meegenomen. Bij aankomst bleek hij de foto’s niet nodig te hebben. De man vroeg mij iets van mijzelf te geven. Ik gaf mijn ring. En een van de eerste zinnen die hij sprak was dat hij een oudere man, mijn opa, naast mij zag staan. Hij beschreef de man en ik kon beamen dat het mijn opa was. Een zakenman. Mijn opa is altijd al bij mij geweest, van kinds af aan liep hij met mij aan zijn hand. Hij was een man van weinig woorden, maar we hadden een band. Een hele bijzondere blijkbaar, een band die zelfs nu nog voelbaar is. Daar ben ik dankbaar voor. Mijn opa blijkt mijn steun en toeverlaat te zijn, hij zorgt voor sturing in mijn leven, privé en zakelijk. Ik heb hem altijd mijn ‘beschermengel’ genoemd. Of dat zo is weet ik niet, maar zo voelde het wel. Het is prachtig dat ik nu bevestigd heb gekregen dat hij inderdaad met mij mee loopt op de weg die ik zal gaan…
Als ik het mag aannemen zal ik in de komende periode in mijn dromen contact krijgen met mijn opa. We zouden hele gesprekken voeren met elkaar… en ik zou antwoorden krijgen op vragen waar mijn moeder zelfs het antwoord nooit op heeft geweten. Ik wacht het af. Ben niet gespannen, maar stel mij open voor het contact met deze grote ‘SCHAT’.
