Met mijn stembiljet in de hand blader ik nog even door ons plaatselijke krantje en verwonder me om de nog altijd onveranderde manier waarop partijen ons proberen te lokken.

We weten uit ervaring dat politieke partijen vaak niet waarmaken wat ze beloven, dus daar kunnen we helaas niet meer op afgaan. Toch moeten we onze stem uitbrengen, maar op wie dan? Waarschijnlijk bestaan er in de plaatselijke politiek nog steeds bevlogen mensen met eigen idealen, maar helaas ik ken ze niet. Nu kan ik alleen op de foto’s afgaan.

Wat wordt dan het kiezers-criterium?

Een trendy bril, een coole hair-do, een tattoo, een strak pak, een door botox ondersteund gezicht? Waar moeten we dan op afgaan als we niets van de mens achter deze façade weten en de ware politieke intentie achter de foto niet kennen? Waar moeten deze voordelige foto’s op affiches ons van overtuigen? 'What you see is what you get'? Wat krijgen we dan? Is dit geen pure misleiding? Brengt deze misleiding een betere stemoogst en is dat dan geen kiezersbedrog?

Kiezen wij niet net zo onze partner? Wie toont nog zijn echtheid? Wie gaat nog voor eerlijkheid en zuiverheid en wie durft zich met zijn zuivere Zelf te verbinden met het zuivere Zelf van de ander? Zonder het echte Zelf kunnen we geen authentieke intermenselijke bruggen slaan. We proberen dit dan met een vals zelf, een niet authentieke persoonlijkheid, verzonnen uit zelfbescherming.

Ons 'valse' zelf verbindt zich met het 'valse' zelf van de ander. Juist wij vrouwen zijn zo gevoelig voor die idiote onrealistische beelden uit de reclamewereld, waar broodmagere meisjes worden afgebeeld met nog dunnere gefotoshopte tailles, nog slanker, nog 'beeldiger'. 

Het echte Zelf                                  

Mannen gaan op zoek naar deze vrouwen, denken wij. Wij vrouwen gaan zelf die aantrekkelijke rol spelen,
ons gedicteerd door de media. We worden op slimme manieren gehersenspoeld om ons te laten geloven dat we niet goed genoeg zijn als we leven vanuit onze authenticiteit. Alleen door leuke rollen te spelen en te beantwoorden aan trends van dat moment kunnen we onze 'kiezers' trekken, onze toekomstige partners.

Er wordt een indrukwekkend arsenaal van geraffineerde, intellectuele en valse persoonlijkheden bedacht,
die vaak samengaan met onecht gedrag van verlegenheid en gereserveerdheid, maar zodra deze gecreëerde zelven zich bij iemand veilig en geborgen voelen, geven zij hun verdediging op en durft het echte Zelf tevoorschijn te komen en ontpopt zich een totaal ander iemand!

Een vals zelf lijkt op een afstandje net echt, maar is van dichtbij herkenbaar door star en stroef gedrag, veroorzaakt door een opgezet masker. Wanneer twee maskers elkaar hebben aangetrokken lijken het net twee harnassen tegenover elkaar, die met geen mogelijkheid contact kunnen maken met de het echte Zelf van de ander. Deze 'creaties' zijn zich hier niet bewust van en zijn ervan overtuigd dat dit echte vertrouwde rollen zijn.
Al ziet een gemaskerd zelf er nog zo aantrekkelijk uit, leven met een masker maakt onze ziel ziek.                   

Alleen door weer een verbinding te maken met het authentieke Zelf, zal de dan weer vrijgekomen wijsheid onze ziel tot leven brengen en ons verlossen van de opgelopen zielsziekten. Dit is een oud spiritueel gegeven en bekend bij filosofieën die al duizenden jaren oud zijn.               

Het Griekse woord 'hypocrisie' betekent: iemand die een rol speelt. Mogelijk piekeren stukgelopen relaties in deze tijd over de ware oorzaak van het falen van hun verbintenis. Toch is daar misschien een simpele verklaring voor: het opzetten van een masker bij onze eerste ontmoetingen om te willen beantwoorden aan het meest gewenste profiel door de inzet van veel talent en met behulp van goede, trendy rekwisieten.

Hoe verliep onze eigen eerste ontmoeting?

Zag je helder wat het was, ontmaskerde je al meteen de rol of zag je wie je verlangde te zien? Beantwoordde hij of zij misschien volledig aan het verantwoorde plaatje? Dacht je je gedroomde held van het filmdoek veroverd te hebben, de ideale acteur of actrice uit die bekende soap? Ineens staat daar je gedroomde adonis in levende lijve voor je, althans een look-a-like.

Eindelijk, denken we, is ons verlangen realiteit geworden, ons sprookje waarheid en we denken het ultieme geluk in handen te hebben. Het spel van de maskers is begonnen. Beginnen zo tegenwoordig niet de meeste liefdessprookjes en dromen we dan als twee vreemden samen verder, totdat de maskers gaan irriteren en de verkleedkleren beginnen te knellen.                            

Is dit misschien een antwoord op al die verbroken relaties?

Die voorgeschreven rollen die we allemaal moeten spelen om erbij te mogen horen, worden doodvermoeiend. Willen we niet gewoon weer terug naar ons Zelf, ons authentieke Zelf. Zijn we niet uitgeput van al dat verkleden. Wordt ons eindelijk duidelijk dat we vermoeiende rollen speelden waar we zelf in waren gaan geloven na onze eerste ontmoeting, om de ander daarin te laten geloven? Dus: 'What you see is what you get'?

Helemaal niet! Net als op de politieke verkiezingsposters gaat achter het 'gezicht' op de poster een heel ander karakter schuil, met hele andere kwaliteiten en vaardigheden. Misschien veel leuker, liever of veel minder 'interessant'.

Kom terug van het verlangen een opgeblazen beeld van je ego te willen zijn, een verborgen vorm van je ego,
dat het verlangen in zich draagt 'beter' te willen zijn, maar probeer in plaats daarvan iemand te inspireren met je authenticiteit. Het zal meer garantie bieden voor een duurzamere relatie.

Klonen

Al die klonen, die helemaal niet op de Bron zijn aangesloten, gaan vervelen en irriteren omdat zij in essentie niet met hun Hoger Zelf zijn verbonden en zich daardoor ook niet met het echte Zelf van de ander kunnen verbinden. Valse zelven onthouden elkaar ware levensenergie die nodig is om in verbondenheid te kunnen leven. Als wij elkaar de ons in liefde geschonken talenten onthouden, missen wij een gevoel van wederkerigheid van liefde. Het is onze plicht elkaar met deze talenten te inspireren.

Ga terug naar je eigen levensscript. Zoek een foto van jezelf toen je nog ongeveer 3 jaar oud was en kijk naar dat lieve kind. Je bent in wezen nog steeds dezelfde die op de foto staat. Een veranderd lichaam, vele ervaringen verder, maar met nog steeds dezelfde pure kern. Deze foto zal je steeds herinneren aan het kind in jezelf waar je van mag houden.

Dit natuurlijke kind, deze vreugdevolle jonge ziel, straalt de energie uit van het echte Zelf. Het hoeft niets speciaals te doen of zich op een bijzondere wijze te gedragen om vrede te hebben met zichzelf. Het natuurlijke kind heeft geen behoefte aan een masker.

Speurtocht

De speurtocht naar het Zelf is vereeuwigd in vele verhalen, sprookjes, films en parabels. Het wordt vaak een heldentocht genoemd. Vroeg of laat maken wij allemaal deze tocht, het is een stap naar een spirituele wereld. Door een sterkere band met de Bron ervaren wij een diepere waarheid van ons bestaan, de weg naar een authentieker te leven. Het opent ons aangeboren instinct van WETEN, dat er meer is dan deze tijdelijke wereld, dat de wereld slechts een toneel is, bestuurd door iets Hogers.

Door je te verbinden met je eigen hart en ziel kun je zijn wie je echt bent. Het zal je helpen de wereld positief te veranderen. Probeer je eigen plek te vinden waar je past met je eigen talent en kopieer niemand. Laat je ego je niet in een onechte greep houden. Het put je uit. 

Ontwaak uit je droom en creëer je nieuwe eigen wereld met je eigen onvervalste talenten vanuit je eigen onvervalste  ZELF. Onze talenten zijn alleen aan ons geschonken om het verschil te maken met elkaar.
Wees jezelf, er zijn al zoveel anderen!