Wanneer de lente de eerste zonnestralen weer laat zien, komt het kind in mij weer even terug naar de oppervlakte.

Als een kind zo enthousiast en ongeduldig kan ik niet wachten om naar buiten te gaan.

Zeg maar dag tegen de winter en met een enorme enthousiasme hallo tegen de lente.

We hebben de winter maar mooi weer overleefd. En ja, het was koud dit jaar! Een boek, een film of een serie, met een kop warme thee zijn dan ook geen overbodige luxe geweest. Ik heb mijn creatieve uitspattingen ook lekker laten gaan in de koude winterdagen. Zolang ik maar niet naar buiten hoefde, was het allemaal goed.

Maar toen gingen we richting de lente. Die eerste zonnestralen. Oh, wat was ik blij! Helemaal enthousiast.
Ik voel me vrolijk, hoe dan ook! Ik ben echt in de flow dat het allemaal niets uitmaakt. Alles is goed. Die dag.

En dan de dag erop. Je wordt wakker. Je kijkt meteen wat voor weer het buiten is. Geen zon! Het is weer duidelijk dat de lente er nog niet klaar voor is. Maar ik wel. Ik heb die paar zonnestralen gevoeld, ik heb het gevoel wat je daarvan krijgt weer even mogen proeven en ik voel me nu als een klein kind dat boos wordt en het vertikt om zich die dag nog buiten te vertonen.

Het is te koud! Het liefst zou ik het gordijn weer dichtdoen en onder de dekens gaan liggen.

Zonnestralen

Dan begin ik er elk jaar weer echt naar te snakken. De lente, de zachte warme zonnestralen. Alles komt terug in leven. Alsof de natuur wakker wordt uit haar winterslaap en haar verborgen schatten weer tevoorschijn laat komen. Ik verlang naar al die mooie kleine dingen van het leven die het leven voor mij persoonlijk waardevol maken.

De kleine knopjes in de bomen vind ik al helemaal geweldig! Het begint zo heel langzaam te groeien tot het straks weer een mooi volgroeid groen blaadje is. In de lente zie ik alles met de ogen van een kind,
zo verwonderend.

De allereerste vlinder die ik zie, elke keer weer ben ik net zo blij alsof ik een vlinder voor de allereerste keer van mijn leven zie. Ohhh... een vlinder! Zo ook met de eerste bloemen die uit de grond komen. Ik voel altijd de drang om er naartoe te gaan. Ik wil het zien, ik wil het aanraken, zoals een klein kind een bloem wil plukken, maar voel ik toch met de wijsheid van mijn levensjaren dat ik de bloem uit liefde zal laten staan.

Ik bewonder het, ik geniet ervan. Het gekwetter van de vogeltjes als het in de ochtend nog zo heerlijk stil is.
Dat doet echt iets met me. Ik kan er dan ook echt goed naar staan luisteren, Niets blokkeert mij als het stil is. Het maakt me vrolijk en rustig op dat moment.

En voor de rest van de dag ben ik in een enthousiaste bui. Ik wil weg. Ik wil naar buiten. Ik zie ook dat andere mensen ervan opknappen als ik buiten loopt op straat. Ze lachen meer en lijken vaak voor even ook alle zorgen te zijn vergeten. Alles binnenin begint dan weer in beweging te komen. Net zoals dat met de natuur zo gaat.

Door de lente ga ik vaak dromen en fantaseren, ik zie het allemaal even met de ogen van een kind.
Alsof sprookjes en fantasie voor even werkelijkheid worden. Alles binnenin mij komt weer in beweging.
Net zoals dat met de natuur zo gaat.

Geniet van de kleine dingen in het leven en verzamel alle mooie momenten.

Fijne lente iedereen!

Foto