Heel veel mensen zijn op zoek naar een invulling van hun eenzaamheid en hopen hun gevoelens van leegte op te kunnen vullen door die ene bijzondere andere. 

Die ene, die alles goed gaat maken, die plezier in je leven gaat brengen en waar je de rest van je leven mee gaat doorbrengen.

We gaan dan op zoek naar iemand die ons gevoel van leegte gaat opvullen en die al die angst en eenzaamheid goed gaat maken. Want in ons eentje zijn we toch niet goed genoeg?! Onze liefde is gericht buiten ons Zelf waardoor een leegte ontstaat.

Een leegte die je wilt opvullen met nog meer dingen die je nog leger maken. En hoe leger je bent, hoe meer je nodig hebt om die leegte op te vullen. Tot je op een dag wakker wordt, uitgeblust, leeg en koud.

Onze essentie, het wezen van wat we zijn, je innerlijke kind, hoe je het ook wilt noemen, krijgt geen aandacht meer. Alle aandacht en dus energie stroomt uit jezelf. De leegte wordt steeds groter en groter. We lopen weg van onze eigen kern.

En ja hoor, je hebt een kandidaat aangetrokken die de leegte gaat wegnemen. Om er na een paar maanden dan toch maar weer voor te passen. Het was te veel zus of zo of te weinig dit en dat. En daar ben je weer... met jezelf. Want je begint met jezelf en je eindigt met jezelf!

JE ZELF, je eigen aanwezigheid, je eigen ademhaling, je eigen gedachten. De stem die in jou fluisterde, schreeuwt ondertussen om jouw liefde en jouw aandacht. En dan koop je die nieuwe schoenen waardoor je een paar uur in de wolken bent maar die wolken zijn binnen de kortste keren een kater van de leegte in jeZelf.

Want Het Zelf is al voldaan en wordt gevoed door vreugde, gezelligheid, geven en creativiteit. Op een dag kun je niet meer weglopen, de pap is op zoals ze in Brabant zeggen. Je hele systeem is geblokkeerd. En de stem die je ondertussen al uitscheldt, neemt het van je over. Er is geen druppel liefde meer… niet voor jou… niet voor een ander.

Die liefdeloze stem kan soms heel pijnlijk zijn, maar dat is het deel van jou dat heling eist. Dat is liefde. En zoals ik altijd zeg, liefde is niet altijd lief. Wat een moed heb je nodig om te stoppen en je Zelf in de ogen te kijken en jezelf te zien zoals je werkelijk bent. Perfect en uniek met je goede en je minder goede kanten.

Zoek je eigen gezelschap op als je je eenzaam voelt, alsof je met je beste vriendin bent. Omhels elk gevoel,
elke ervaring, elke beleving want we zijn het allemaal. Vraag aan jezelf - oprecht - een aantal keren per dag:
‘hey schat, hoe gaat met jou vandaag? Gaat ie goed'?

Steun Je Zelf als het wat minder goed gaat en praat tegen jezelf: 'Lieve schat, ik snap het, kom maar, doe maar,
je mag er zijn ook met je minpunten, ook met je verdriet, ook met je boosheid. Je hebt alle redenen om verdrietig te zijn'.

Maar omgekeerd ook. Als je vrolijk, blij, geïnspireerd en verbonden voelt, stop dan bij je Zelf en deel het met je zelf: 'I feel wonderfull, thank ME'! Je hoeft niet meteen 10 appjes te sturen of een foto op Facebook te zetten. Ik weet waar ik het over heb. Neem jouw eeuwig moment en deel het innig met jezelf.

Sommige mensen wachten op de 'ware' om dingen te doen. Wie ben jij dan? Ben jij niemand dan? Wie is die aanwezigheid waar je je continue (soms tot ergernis toe) van bewust bent, die je door en door kent, die je waarschijnlijk af en toe helemaal afmaakt en uitbuit om iets te zijn wat je het helemaal niet wil zijn en iets te doen wat je helemaal niet wil doen.

Gewoon… om erbij te horen, om niet uit de boot te vallen omdat het moet, omdat de traditie het zegt. Als je maar niet hoeft te voelen dat je je identiteit, je authenticiteit verloren bent achter je masker van verwachtingen.

Een ding wil ik je nu op papier geven: NIETS BUITEN JE ZELF GAAT JE OOIT VOLDOENING GEVEN!

Het is nu dat jij de ware kunt zijn, voor jezelf en voor je omgeving. Dat je het leven ontvangt, in al haar facetten. Ons licht vertegenwoordigt ook onze duisternis en omgekeerd! Anders kunnen we deze niet ervaren. We zijn het allemaal.

Maak jezelf gelukkig, geniet van het moment. Geniet van de heerlijk koffie in de ochtend met je Zelf. Dek de tafel voor Je Zelf zoals je dat zou doen voor anderen. Doe dat! Geniet van een romantische film. Neem een pen en schrijf een gedicht. Bekrachtig jezelf en zing uit volle borst of koop een gitaar en laad je ziel op.

Het maakt Leven uit! Want Leven leeft met jou mee!

Op een of andere manier geloof ik niet in een liefde die zich voor mij ‘oppoffert'. De liefde die alles wil doen om de 'ander' gelukkig te maken. Opofferen en Je Zelf wegcijferen, doe je uit angst, niet uit liefde. Het is jouw leegte die je ontwijkt.

Het is niet dat ik niet romantisch ben. Maar zulke relaties geven geen bevrediging. Ze evolueren naar kilte en leegte, er zit geen creatieve dynamiek in. Omdat ze ook daaruit zijn ontstaan.

Liefde begint bij jezelf en het wonder dat je bent. Je eigen liefde waarmee je jezelf dagelijks overspoelt.
Alleen van daaruit kun je onvoorwaardelijk liefde geven en oprecht ontvangen. Jij bent de koning en de koningin in je eigen koninkrijk.

In je eigen aanwezigheid kun je nooit eenzaam zijn. Neem je verantwoordelijkheid. Ontlaad al die emotionele ladingen en overtuigingen over hoe de dingen moeten zijn. Accepteer dat alles mag zijn zoals het is, omdat jij ook mag zijn zoals je bent!

Liefs,
Saïda