Ik ga 10 dagen m’n mond houden.

Waarom doet een mens zoiets, waarom doe IK zoiets?

Ik vraag me zo vaak af waarom ik niet gewoon lekkurr naar Benidorm op een camping met vakantie kan gaan.

Waarom moet ik altijd weer iets doen waarvan ik denk dat ik er zo fijn mentaal van opknap, lichamelijk en emotioneel? Ik wil altijd slimmer thuiskomen, ja dat is het, denk ik.

Dit is echt iets voor jou

Een jaar geleden zei een kennis tegen me: 'Vipassana dat lijkt me nou echt iets voor jou'. Ze had het zelf ook gedaan en was erg enthousiast. 'Ja dag… was mijn reactie, ik ga toch niet vrijwillig 10 dagen m’n mond houden zonder gezelligheid.

Ik hou van lekker slap ouwehoeren en diepgaande discussies vind ik ook leuk. Andere mensen zijn interessant, zeker als ze iets te melden hebben. Nee hoor, dat 10 dagen niet praten en maar 2 maaltijden per dag dat is niks voor mij.'

Een jaar later schoot het Vipassana idee door mijn hoofd en omdat ik plotseling tijd over had en iets wilde doen dat buiten mijn comfortzone lag, ging ik ervoor.

Op de website stond wat je mee moest nemen en aan welke regels iedereen zich moest houden. Die regels waren heftig en vaak schoot het door mijn hoofd dat dit toch best wel eens heel erg zwaar zou kunnen worden.

Maar wat denk je, heb ik mezelf volledig overgegeven aan het strafkamp, blijken heel veel vrijwillige lammeren naar het paradijs van stilte en tucht te willen. Alle locaties op 6 uur rijden waren vol.

Vliegen dan? Nee dit werd te gek zeg! of toch… er was nog een plekje in Texas maar het heen en weer vliegen en met het tijdsverschil zou de reis 2 dagen langer duren en dit was onmogelijk.

Het moet en zal gebeuren

Het zat nu in mijn hoofd dus het moest en zou gebeuren (vaak gaat dit goed en soms niet, dat heb ik al ondervonden). Mails schrijven, smeken en hopen dat is wat ik deed.

Een dag van tevoren werd ik gebeld en werd het België. Ik had het noAntwerpenu wel geregeld maar wat ging ik nu eigenlijk echt doen en waar ging dat Vipassana echt over? Ik zou het allemaal wel zien…

Dit is eigenlijk niets voor mij. Ik wil altijd weten wat ik kan verwachten. Vastberaden ging ik naar België en zou het doorstaan en er alles leren wat er te leren viel.

Ik ging alle regels respecteren en me overal aan houden. (ja echt hoor…). Wie weet kom ik wel verlicht terug naar Nederland.

Wordt vervolgd!