Je hebt er vast weleens last van gehad. Je rijdt in je auto op een weg en plotseling word je afgesneden.

Je schrikt en wordt boos. Dat is een heel logische emotie.

Je steekt misschien zelfs je middelvinger op. Dat is ook een logische reactie.

Ik maakte kort geleden mee dat ik in Den Haag reed. Ik wilde met de auto naar rechts en ging voorsorteren. Maar de automobilist die achter mij reed vond het waarschijnlijk allemaal te langzaam gaan en begon te toeteren. Ik voelde een heftige boosheid opkomen. Wat ik dacht was: 'ik zou die vent wel een klap op z’n kop willen geven'. Dat deed ik natuurlijk niet, want hij reed door en ik ging ook weer verder.

Vorige week reed ik wederom in Den Haag en het was enorm druk bij een stoplicht. Op een gegeven moment begonnen de auto’s te rijden en ik reed dus ook. Alleen kwam ik er iets te laat achter dat ik al voor een stuk op een kruis stond. Je kent het wel, een ruimte die je open moet laten zodat de auto’s uit de zijstraat nog wel kunnen oversteken. Ik voelde me er sowieso al vervelend over, maar ik kon niet meer naar achter omdat de automobilist achter mij te dicht op mijn bumper zat.

De automobilist die vanuit de zijstraat wilde oversteken was allerlei vervelende gebaren naar mij aan het maken. Het kwam erop neer dat hij me wilde vertellen dat ik beter uit mijn doppen moest kijken en dat ik niet goed bij mijn hoofd was. Ik voelde de boosheid weer bij me opkomen en maakte oogcontact. Ik deed hetzelfde terug en stak ook nog mijn middelvinger uit. Oeps!

Wel apart hoe iemand anders zo het bloed onder je nagels vandaan kan halen, hè? Gelukkig bleef ik niet lang boos. Ik realiseerde me wat ik met mezelf had afgesproken. Ik had met mezelf afgesproken om mijn humeur niet te laten verpesten door een malloot. Want dat is eigenlijk wat er gebeurt in zo’n situatie. Kijk maar, ik ging vrolijk met de auto ergens heen - ik was dus vrolijk - en van het één op het andere moment word ik beïnvloed door het gedrag van iemand anders, waardoor ik niet meer zo blij was als ervoor. Ik was opeens boos.

Afspraak met mijzelf

Ik heb een tijd geleden met mezelf afgesproken dat een ander het niet waard is om mijn humeur te laten verpesten. Boos zijn is een hele natuurlijke emotie natuurlijk en dat je behoefte heb om dat te laten merken in gedrag is ook heel normaal. Het is alleen niet de bedoeling om uren, dagen, maanden of jaren boos te blijven.
Als je dat namelijk doet, dan vergiftig je jezelf. Je blijft als het ware de emotie vasthouden en de energie van boosheid is niet de meest positieve.

Als je te lang blijft hangen in je emotie boosheid dan werkt het als vergif, als negatieve energie in je eigen systeem die je lichaam en geest verstoort. Het is funest voor je gezondheid en je welbevinden. Op een diepere laag kan het zorgen voor kwalen, ziektes, pijn. Daarom is het erg belangrijk om boosheid weer snel los te laten.

Maar stop het ook niet weg. Het is wel belangrijk de emotie even toe te laten en ernaar te kijken. De emotie heeft immers een belangrijke functie. Het helpt je om te voelen dat je grenzen worden overschreden. En daar moet je wel iets mee. Maar laat het je niet negatief beïnvloeden door er te lang in te blijven hangen. De ander is meestal allang vergeten wat hij/zij je heeft aangedaan.

Het is dus zonde om jezelf te vergiftigen met die boosheid door die ander.