Een onschuldig leugentje dat lijdt tot een patroon waar je niet meer uit komt. Het ene moment is het onschuldig en voor je eigen bestwil.

Niets ernstigs, eigenlijk is er nog helemaal niets aan de hand. Maar door dat ene leugentje volgt er nog een leugen en nog een en nog een…

Voor je het weet zit je gevangen in je eigen spinnenweb vol met leugens. Wat eerst nog heel onschuldig leek, lijkt nu eerder op een verslaving te lijken.

Een leugen gedreven door angst

De leugen wordt in beweging gezet door een angst. Angst voor confrontaties. Angst voor ruzies. Of angst om iemand te verliezen. Een onschuldige leugen lijkt hierin een uitkomst te bieden. Het kan geen kwaad.

Door te liegen laten we alles mooier lijken. Dat wat we eigenlijk willen, maar niet zijn of niet doen, laten we wel lijken alsof we dat wel zijn of doen.

Je houdt jezelf voor dat het echt wel gaat veranderen en dat daarom deze kleine onschuldige leugen geen kwaad kan.
Maar er volgt meer en meer. De leugens worden ook steeds meer en meer.

Wanneer je begint met een leugen dan volgt de rest automatisch. Uiteindelijk leef je niet meer in de waarheid, maar is alles gevormd in een illusie, die je helemaal zelf hebt gecreëerd. En dat allemaal door een onschuldig leugentje voor eigen bestwil.

De angst te groot

Wanneer we in een patroon van leugens vast komen te zitten, kunnen we al lang niet meer spreken van het onschuldige, die de leugens voorheen nog leken te zijn. Het is niet onschuldig wanneer de leugens zich blijven herhalen. En hoe meer dat er gelogen wordt, hoe moeilijker het zal zijn om de waarheid te gaan spreken. Want als je de ene leugen opbiecht volgen ook alle andere leugens.

We zijn nog best in staat om één leugentje op te biechten, maar alle leugens open en bloot op tafel te gooien is bijna niet te doen. De angst is vaak zo groot om iets of iemand kwijt te raken dat je blijft vasthouden aan al die leugens, die je juist door die angst hebt gecreëerd.

Intuïtie voelt de leugen

Elk mens heeft een intuïtie waarmee we van alles kunnen aanvoelen. Bijna ieder mens voelt het aan als een ander liegt.
Vaak wordt er in het begin nog over gezwegen omdat we het niet zeker weten en niets kunnen bewijzen. Maar intuïtief worden we er altijd voor gewaarschuwd.

Meestal gaan we dan vragen stellen in de hoop dat er dan wat duidelijker wordt. Het brengt verwarring binnen in jezelf.
Twijfels beginnen er te ontstaan. Iets zegt je dat er iets niet klopt. Onze ziel kent geen leugens. Het kent alleen de waarheid.
En als de waarheid niet wordt gesproken zal de ziel dat altijd aanvoelen. Altijd!

Ook al zijn we er ons niet van bewust, onbewust zal onze ziel erop reageren. De ziel wil de waarheid weten en onbewust zal er een strijd ontstaan.

De angst die waarheid wordt

Elke leugen komt eens aan het licht. Zoals de gezegde: Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel. Dit is niet zomaar een gezegde. Dit gezegde is zeer zeker gebaseerd op de waarheid. De ziel zal nooit toestaan om te geloven in leugens.

Of we er nu wel of niet achter zullen komen wat en hoe er precies gelogen is. Daar waar de leugen om is begonnen, zal de uiteindelijke waarheid aan het licht brengen. De leugen die begonnen is uit angst om iets of iemand te verliezen zal nu waarheid gaan worden. Juist door al die leugens verlies je juist dat waar je juist zo bang voor was te verliezen.

Een onschuldig leugentje waar jij alleen zelf schuldig aan bent geweest, is ineens niet meer zo onschuldig. Daar waar het eerst nog een probleem uit de weg ging, is nu het probleem zelf geworden. Een onschuldige leugen bestaat niet. Want wat eerst nog zo onschuldig leek heeft nu de macht over jouw leven.

Je lost immers nooit een probleem op door het op te vullen met iets anders wat je uiteindelijk in nog grotere problemen brengt. Denk na voordat je een klein onschuldig leugentje verzint. Voor je het weet ga je er zelf nog in geloven.
Uiteindelijk houd je niet alleen iets of iemand anders voor de gek, maar voornamelijk jezelf.