Toen ik op een mooie vrije dag (Goede Vrijdag) heel vroeg een wetenschappelijke onderbouwing met de wereld deelde, namelijk die van mijn overtuiging dat we gelukkiger worden als we ons geld besteden aan ervaringen in plaats van aan spullen, wist ik nog niet hoe actueel dit zou worden.

Ik heb namelijk €28,- geïnvesteerd in een oplichtingservaring! Of ik er gelukkiger van ben geworden dan wanneer ik er bijvoorbeeld Havaianas voor had gekocht, blijft nog even de vraag. Wijzer ben ik in er ieder geval wel weer van geworden.

Zo’n Goede Vrijdag dat de zon schijnt en de dag helemaal blanco voor mij ligt en waarop ik dus helemaal zelf mag bedenken wat ik ermee ga doen. Zo’n dag dat de tuin roept dat het nu echt lente is… zo’n dag dat ik besluit die tuin te gaan omarmen. Zo’n dag dat er opeens een jongeman aan mijn poortdeur staat te roepen.

Het gesprek ging ongeveer als volgt: Mevrouw, ik ben de glazenwasser'. Huh? Nu al?' 'Ja, we zijn wat vroeg…' 'Eh ja, een week of twee.' 'Maar ehm, vindt u het goed als ik vandaag uw ramen lap'? 'Nee.' 'Maar volgende maand zijn we te druk'.

'Ja en nu ben ik te druk. Het is een puinhoop in de tuin. Ik ben met de hogedrukreiniger bezig, dus de modder spat tegen de ramen. Zinloos dus.' 'O, maar dan doen we vandaag de voorkant en morgen de achterkant toch? Dan is het maar weer schoon'.

'Oh… ehm… ja, in dat geval ok.' Waarna er gezellige gesprekken aan de voordeur plaatsvonden en mijn geld van eigenaar wisselde.

Terugkijkend hadden er wel alarmbellen kunnen gaan rinkelen, dus iemand heeft niet heel erg goed opgelet (ik). Ik betaal de glazenwassers altijd achteraf. Niemand vraagt mij ooit of ik cash ga betalen (ze hebben geeneens een pin, vermoed ik).

En wisselgeld leen ik al helemaal nooit, want, als ik het niet gepast heb dan schrijven ze het op voor de volgende keer. Hij had geen logo op zijn trui, er waren geen collega’s met ladders en zemen te zien… noch bedrijfsauto’s in de straat.

Echter toen ik me dat allemaal realiseerde, was het al te laat. Toen had ik al €8,- geïnvesteerd in ramenlapperij die nooit gaat plaatsvinden en twee tientjes wisselgeld geleend die ik nooit meer terug ga zien.
Kortom, toen had ik al geïnvesteerd in een oplichtingservaring.

En dan kan ik nu heel hard gaan roepen wat deze ervaring mij oplevert en hoe mooi de les is die ik hieruit leer en hoe ik daar van geniet en groei en zo. Maar nee, dat ga ik eens even niet doen.

Wat ik wel doe, is berusten in het feit dat dit gebeurd is. Laat dat maar de ervaring zijn: dat shit soms just happens.

Uiteraard ga ik ook een beetje alerter zijn, maar wel in vol vertrouwen, want ik heb een vast geloof in Karma. Vooral op Goede Vrijdag!