De mooie spirituele uitdrukking “zo binnen, zo buiten” zegt, dat wat zich in onze buitenwereld afspeelt, een reflectie is van ons innerlijk.

Met de snelle verandering van ons bewustzijn (binnen) verandert ook de waarneembare vorm in de buitenwereld mee. Bewustzijnsverruiming, de weg naar verlichting zien wij ook geprojecteerd in de buitenwereld in de vorm van lichter voedsel, het zogenaamde “superfood”.

Door een verhoogd bewustzijn wordt ook ons geestelijk voedsel steeds fijnstoffelijker, wat wij geprojecteerd zien in ons dagelijks voedsel. We lijken zo langzamerhand “verslaafd” te raken aan een verfijnder soort lichaamsvoeding, veroorzaakt door deze veranderde geestelijke voeding. Door onze geestelijke groei is ook de kwaliteit van ons waarnemen veranderd en is door een hogere, fijnere trilling van ons bewustzijn ook alles buiten steeds aan het veranderen.

Verandering

We zijn nooit eerder in deze staat van bewustzijn geweest en die groei gaat steeds verder door.
We zitten in een verandering van de derde dimensie, waar het merendeel van de westerse mens zich tot kort nog bevond, op weg naar de vijfde dimensie. Dit kan alleen via de weg van de stilte, de vierde dimensie. De vijfde dimensie roept ons voor ons geestelijk “superfood”.

Wij zijn bezig onszelf los te maken uit de gevangenschap van de derde dimensie maar we zullen eerst de stilte in onszelf moeten leren opzoeken, voor we de roep kunnen horen uit de vijfde dimensie, de wereld van waaruit wij worden toegesproken over al het Weten en al de Kennis. Alleen de stilte is onze weg om onze persoonlijke opdracht te kunnen vervullen.
Stel voor dat er naar ons wordt gekeken vanaf de top van een hele hoge berg en wij lopen daar beneden in een doolhof en moeten proberen uit dit doolhof te komen, het doolhof van onbewustzijn, waar wij altijd in “gevangenschap” hebben doorgebracht.
Alleen door “groei” kunnen wij in de stilte “horen” wat ons vanaf de hoge berg in wijsheid wordt “gezegd”. Helaas zijn er ook mensen die willen blijven horen wat altijd zo vertrouwd klonk, blijven horen wat ze altijd al hoorden om onbewust te blijven.
Laten we ons wakker laten schudden en luisteren naar de stilte binnen in onszelf en proberen eens wat anders te horen.

Symbolische behoeften

Door naar die stilte te gaan, binnen in onszelf, ontdekken we onze ware natuur.
Als we onze ware natuur verdringen veroorzaakt dat een neurotische toestand. We weten dan niet wat onze echte authentieke behoeften zijn en vervolgens rennen we achter allemaal “bedachte” behoeften aan, verwachtingen vanuit de buitenwereld, trends, hypes, symbolische behoeften.
Alleen wanneer behoeften uit de stilte van het hart komen zitten we in de richting van onze werkelijke behoeften.

“Symbolische” behoeften maken ons afhankelijk van wat we “buiten” zoeken in plaats van “binnen”. We gaan bijvoorbeeld steeds meer eten en proppen onszelf vol met “junkfood” zonder dat we misschien ooit het gevoel hebben dat we verzadigd zijn. We hebben behoefte aan LIEFDE, niet aan eten, maar voedsel en liefde zijn zo intens met elkaar verbonden dat wanneer de behoefte aan liefde niet wordt gevoeld, of wordt verdrongen, we een onechte behoefte voor voedsel scheppen en gewoon door blijven eten. Omdat deze behoefte “vals” is kan het nooit bevredigd worden.
Helaas bestaat ons leven uit veel valse behoeften, die nooit vervuld kunnen worden.

Liefde is een natuurlijke basisbehoefte

Deze liefde maar kan als “niet echt” ervaren worden als het wordt afgedwongen door het ego. Als je de aandacht van anderen op je probeert te vestigen is het een heel verschil of liefde wordt afgedwongen door het ego of een vraag is vanuit het hart. Dit zijn twee hele verschillende wegen. Aandacht krijgen van publiek, bijvoorbeeld als politiek leider of artiest, de basisbehoefte is en blijft altijd de behoefte aan echte liefde. En al krijgen we aandacht van de hele wereld, het zal deze basisbehoefte niet veranderen. Aandacht van één persoon die van ons houdt, is het enige wat ons echt vervult. Aandacht uit liefde.

Aandacht en liefde zijn nauw met elkaar verweven. Zo veroorzaakt onderdrukte liefde een symbolische behoefte. We hebben aandacht van anderen nodig maar als die niet wordt vervuld, ontstaat de valse behoefte, die is losgemaakt van de basisbehoefte. Er is een gespletenheid ontstaan.
Deze ontstane gespletenheid in de persoonlijkheid is neurose. We lopen dus heel wat mis in het leven als we niet HEEL en ÉÉN zijn. Blijf niet in die gespletenheid, word ÉÉN.

Als we niet in deze gespleten toestand willen blijven, maar ÉÉN willen worden, moeten we niet blijven DENKEN over de liefde, want denken is nou juist dé methode om in deze verdeeldheid te blijven. Denken is analytisch, het splijt dingen; alleen VOELEN verenigt.
Als we over de liefde vanuit ons DENKEN blijven lezen, studeren of contempleren, HET HELPT NIET!, tenzij we teruggaan naar ons gevoelscentrum. Ook weer lastig als we dit stiekem toch weer vanuit ons denken doen. Wanneer iemand zegt: “ik hou van jou” let dan op of dit vanuit een gedachte komt of vanuit gevoel. We kunnen hiermee veel ellende voorkomen. Bij gevoel is alles wat we totaal zijn, betrokken, vanuit het denken wordt het gezegd vanuit een deel van het hoofd. In een opwelling komt de gedachte voorbij maar kan het volgende moment weer verdwenen zijn of zelfs naar een ander gaan. Met een halve gedachte doen we dan beloften die we nooit waar kunnen maken, en met een zin als: “ik hou voor altijd en eeuwig van je” is dan eigenlijk de ellende al begonnen. Het hele wezen was er niet bij betrokken en wat brengt dan de toekomst als die gedachte dan weer verdwenen is en er helemaal geen gedachten meer zijn? Die beloften worden een blok aan ons been.

Het moderne denken

Dit heeft ook de oorspronkelijke gevoelens over seksuele liefde veranderd omdat zelfs de seksdaad zelf niet meer vanuit die intentie van heelheid komt maar is verplaatst naar het hoofd. Het is een mentale aangelegenheid geworden, we DENKEN erover. Onophoudelijke hunkering laat zien dat het ECHTE ontbreekt en alleen het onechte aanwezig is.
Dit ligt ten grondslag aan seksverslaving. Een verlangen uit gevoel van liefde is overgenomen door het denken. Het hoofd wordt meester en schakelt het gevoel uit.
Er ontstaat een neurose door deze gespletenheid. Een nieuwe brug slaan naar ons oorspronkelijke kind, onze onschuld brengt ons weer in heelheid. Als we deze onschuld eenmaal weer hebben teruggevonden kunnen we ons weer gedragen zoals we ooit waren, anders is het toneelspel, een rol uit angst dat de wereld ons zal vertrappen of zelfs doden want de geschiedenis leert dat wie “echt” was, werd vermoord. We hebben Jezus gekruisigd, Socrates vergiftigd, zij waren zichzelf.
Valse maskers passen in een valse wereld, maar zodra we de waarheid van ons wezen kennen en daar naar leven, kan niets ons meer neurotisch maken.

Meditatiever leven

Het bewust worden van onze handelingen, door stilte in te lassen, kan het begin zijn van bewuster leven. We verminderen kwalijke gevolgen door bewuster handelen en kunnen zo veel lijden voorkomen. Bewuster keuzes maken creëert echtheid in onszelf.
De wereld van de vijfde dimensie probeert ons te bereiken via de stilte van de meditatie, om ons het geestelijk “superfood” aan te reiken uit de Bron van Weten en Kennis.
Eenmaal verbonden met ons hart is er nooit meer twijfel aan de weg van echtheid met onze echte en ware doelen.
Oefening baart ware levenskunst met alle mooie gevolgen voor een nieuwe generatie.

Als we deze inzichten van ware liefde van binnen naar buiten projecteren maken we deze liefde buiten echt zichtbaar in de wereld.