De kinderen zijn weer een paar weken naar school.
Partner weer aan het werk, zelf ben je ook weer in het ritme van werken, huishouden, helpen op school, van en naar sportclub rijden.

Hoe gaat dat? Zit je er al weer helemaal in? Of heb je de veranderingen die je je had voorgenomen ook echt uitgevoerd? Je lijstje met wensen om het anders te gaan doen in de praktijk gebracht?

Of dacht je: Ach ik heb er al over nagedacht, ik kan het zelf wel. Dan ben ik benieuwd waar je nu staat.

Het is namelijk zo herkenbaar!

Ik ben ook al weer mezelf en m'n goede voornemens aan het verliezen in 'het moeten'. En als ik ergens een beetje allergisch voor ben, is het wel 'moeten'. Ik ben zo graag baas over mijn eigen tijd en leven. Net als jij!

Maar we weten ook allebei dat het niet altijd kan. Dat er nu eenmaal dingen zijn die écht, maar dan ook écht moeten gebeuren. Het zou best lekker zijn eens te zeggen: Bekijk het allemaal maar, vandaag doe ik waar IK zin in heb en dat is helemaal NIKS!

Maar dan... ben je geen goede werkneemster, geen perfecte, altijd voor je kinderen klaarstaande moeder,
geen goede vrouw. En als we ergens niet tegen kunnen... is het niet ergens goed in zijn.

Je wilt net als iedere moeder altijd vrolijk, vol goede zin en ideeën en vol liefde en geduld naar je kinderen zijn. Altijd een goede partner, opgeruimd, vrolijk, leuk om te zien qua kleren, lichaam en ook nog begeerlijk...

De ideale werkneemster die alles fluitend afkrijgt, promotie maakt en de gezelligste collega is. Man, man,
man wat kunnen we het ons zelf toch moeilijk maken. 

Of zou ik moeten zeggen: vrouw, vrouw, vrouw. Want volgens mij is het echt een vrouwending. Niks is goed genoeg. Het moet perfect.

Daar zit het 'm in

De uitgelezen kans op een burn out! Vrouwen zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Ja ook die altijd perfecte moeder op het schoolplein heeft soms een rommelig huis waar nodig een stofzuiger doorheen moet.

Die geweldige collega is thuis ook uitgeblust en hangt op de bank niet in staat om leuk te doen tegen man en kinderen. De perfecte echtgenote heeft ook wel eens graag een huispak aan in plaats van een spannend pakje. 

Dus in plaats van het licht in de ander z'n ogen niet te gunnen of afgunstig te zijn, moeten we ons realiseren dat we samen zijn.

Samen zijn in het maar perfect willen zijn. En dat lukt niet. En het hoeft ook niet! Want wil je die burn out? NEE! Wil je helemaal niks meer leuk vinden? Nee toch?

Vrouwen, wij moeten het doen in deze maatschappij met z'n allen. Begin bij jezelf door tijd voor jezelf in te plannen, niet iedereen maar te pleasen en van alles op je nek te halen, man en kinderen zelf dingen laten regelen.

Het kan best! Dan ben jij goed voor jezelf en dus goed voor de anderen!