Soms bekruipt mij het gevoel dat de tijd toch sneller gaat dan ik wil.

Ik heb dan van die mijmermomenten waarbij het lijkt dat het pas 'gisteren' was dat ik van de middelbare school afkwam en dat een wereld vol mogelijkheden en kansen voor me open ligt.

Dit wordt dan ook nog eens versterkt door de muziek van Fleetwood Mac die op dat moment door de radio schalt… Go your own way…

Dan maakt zoonlief abrupt een einde aan je dromen over vervlogen tijden door een opmerking over een of andere game, hij weet bij God niet wie Fleetwood Mac is en kan zich ook niets voorstellen bij een onbezorgde schooltijd. 'Hoezo onbezorgd, school is een ramp'!

De weg ligt voor je…

Toch weer terug in mijn eigen gedachten. Als je 18 jaar bent, denk je dat het leven je toelacht en vooral dat de vrijheid nu echt gaat beginnen. Het juk dat ouders heet zal naar de achtergrond verdwijnen en nu is het tijd dat je alles zelf gaat bepalen!

Maar in de praktijk was het toch lastiger dan ik had voorzien. Het eerste echte gebroken hart diende zich aan en op kamers wonen was zo nu en dan toch minder leuk dan ik in eerste instantie had bedacht.

De feesten en stapavonden hebben als keerzijde dat je ’s morgens brak in de collegebanken zit en weinig tot je neemt. De eerste stappen naar volwassenheid zijn dan wel genomen maar na verloop van tijd dringt het tot je door dat het leven toch niet altijd heppiedepeppie is.

Schoolreünie

Als je dan jaren later een reünie van je middelbare school hebt, besef je dat we allemaal toch wel die hang hebben naar die onbezorgde tijd van toen. Scheidingen zijn aan de orde van de dag en velen hebben al kennisgemaakt met de diepe dalen van het leven.

Zoete herinneringen worden opgehaald. De wildste verhalen worden verteld en krijgen een mooier jasje dan het in werkelijkheid was. Het is lastig om die leuke jongen uit de 4e waar je stiekem een oogje op had,
te herkennen. Zijn prachtige krullen hebben plaats moeten maken voor een glanzend koppie en het atletische lijf van toen vertonen sporen van een bourgondisch leven.

Ach ja, we zijn natuurlijk allemaal wel wat ouder geworden, maar in ons hart voelen we ons weer tieners.

Vallen en opstaan

Terug naar de realiteit kan ik zelf de conclusie trekken dat de afgelopen 25 jaar een behoorlijke wissel op me hebben getrokken. Ook ik heb diepe dalen gekend en in mindere mate wat hoogtepunten. Dromen werden vaak illusies. Verwachtingen werden vaak teleurstellingen.

Toch ben ik niet gestopt met dromen. Verwachtingen heb ik wel zoveel mogelijk laten varen. Loslaten heet dat. Lastig, maar noodzakelijk om te groeien. Sterk zijn betekent niet dat je nooit valt. Sterk zijn betekent ook bij tegenslag altijd weer op te staan. Dat is een les die ik heb geleerd.

Onlangs ben ik 50 geworden. Een mijlpaal! Gepokt en gemazeld kan het alleen nog maar leuker worden.
Het Grote Genieten is begonnen met mijn lief, dierbaren en mooie ontmoetingen. De meeste mensen gaan na hun 50ste het wat rustiger aandoen. Ik behoor zeker niet tot die groep.

Sinds 2 jaar ben ik samen met mijn compagnon en goede vriendin Conny enorm druk met de opbouw van Beauty Pillow. We hebben wilde plannen. Groei staat voorop! Zowel zakelijk als persoonlijk. Het is fijn om samen met je vriendin iets moois neer te zetten en onderweg geweldige mensen te ontmoeten.

Little girls with dreams become women with vision…