Mijn eerste artikel na de vakantie is bijna klaar, ik wil nog wat veranderingen aanbrengen en dan insturen. Dan word ik op een nacht wakker en denk…. ik doe het heel anders, ik maak een nieuw verhaal.
Ik wilde eerst wat schrijven over de mondverzorging in de vakantie, dat sommige van ons hier wat makkelijker mee omgaan, korter poetsen, met de hand in plaats van elektrisch of geen stokers/ragers gebruiken.
Overlijdensbericht
Maar dan komt het bericht van het overlijden van Prins Friso. Vreselijk, zo jong nog zoveel ideeën… Dit raakt me, je kind, man, vader en vriend verliezen.
En ik zou, nu we dit weten van Prins Friso, een artikel gaan schrijven wat we allemaal weer moeten gaan doen na de vakantie? Nieuwe opzetborstel op de elektrische tandenborstel, iedere dag stoken en ragen. Nee dat doe ik niet!
Stilstaan bij...
Natuurlijk is dit belangrijk en we moeten dit ook doen. Maar laten we stilstaan bij dit verdriet en laten we zuinig zijn op de mensen die we liefhebben, nu we ze nog hebben.
Gedicht
Ik hoor je stem in het ruisen van de wind
Voel je aanwezigheid in de warmte van de zon
Ik zie je glimlach in de ster die binnen kijkt
En ik weet
Je bent bij me waar ik ook ben
Weet dat ik aan je denk als ik stil ben
Weet dat ik aan je denk als ik zing
Weet dat je nog steeds mijn middelpunt bent
Waar ik ook ga en wat ik ook doe
Mijn kracht vind ik terug ook al ben jij ver weg
Mijn lach hoor jij ook daar waar jij nu bent
Ik vind mezelf terug omdat ik besef
Houden van stopt niet bij het afscheid
Voor eeuwig verbonden zijn onze zielen
Geen pijn en verdriet kan dat scheiden
Tot de tijd dat wij elkaar weer zullen zien
Ik geniet van de wind, de zon en de sterren.
