Het niet hebben van kinderen is nooit echt een issue voor mij geweest, ik had ze genoeg om me heen van broers en zusters. Het is er gewoon niet van gekomen. Nooit echt een partner/relatie gehad waarmee ik dat had gewild. Of de relaties waren daar te kort voor, of de partner was toch niet echt degeen waarmee ik een kind op de wereld wilde zetten.
Maar soms als ik weer ergens onderweg een baby, peuter of kleutertje zie, dan schiet er wel eens door m'n hoofd: het had toch wel leuk geweest als ik er toch aan begonnen was. Ik heb nog een tijdje het plan gehad om dan maar een 'bom' moeder te worden, maar heb dit toch maar niet doorgezet. De meest ideale gezinsvorm is nu eenmaal met een moeder èn een vader.
Tussenschoolse opvang
Wat wil nu het geval? Ik ben alweer bijna 4 jaar werkloos en heb me rot gesolliciteerd, maar nada! Te oud en te duur, ook al zeggen ze dat niet. Niet getreurd, ik kreeg een folder in de bus van de Stichting LOS, waarop stond dat ze medewerksters, op vrijwillige basis, zochten voor de tussenschoolse opvang. Ik dacht waarom niet en heb een mail gestuurd om me aan te melden. Je kon aangeven op welke school je dat het liefst zou willen en ik kon de school opgeven die tegenover mij, op 2 minuten loopafstand, ligt.
Na een paar dagen kreeg ik antwoord en ik kon me melden op school voor een oriënterend gesprek. Uiteraard was ik niet de enige die hierop had gereageerd. Er zaten nog drie vrouwen, jonger dan ik. Oeps ging er door m'n hoofd, als ik hier nu ook maar niet te oud voor ben. Dit was gelukkig niet het geval en ik kon de week erna beginnen. Weliswaar eerst als oproepkracht, maar gezien de bezetting werd ik evengoed 3x per week opgeroepen, dus was het bijna als volledige kracht. Ik heb hier 5 maanden gewerkt, maar door bezuinigingen van de stichting werd ik helaas niet meer opgeroepen.
Oud collega
Wederom niet getreurd. Ik kom op een gegeven moment een vrouwtje tegen die ook op die school had gewerkt en inmiddels op een andere school werkzaam was. We stonden wat te babbelen over 't een en ander en ik vroeg haar hoe de nieuwe school beviel. Ze was er zo over te spreken, dat ik vroeg of ze misschien nog meer mensen nodig hadden. Ze noteerde mijn telefoonnummer en zou gaan informeren. Een week later gaat de telefoon en gaf ze me het nummer van de coördinator van die school. Ik belde direct voor een afspraak en kon 2 dagen later komen voor een gesprek en ben inmiddels aangenomen voor 4 dagen per week, 1 uur per dag.
De moraal van het verhaal
Ondanks dat ik zelf geen kinderen heb, zit ik nu dus wel tussen de kinderen. Kinderen houden je jong en bij de tijd en zijn op heel veel gebied (voornamelijk wat gadgets aangaat) slimmer dan dat ik ooit nog zal worden! Zij steken iets op van mij, maar ik ook andersom van hen!
Ik kijk alweer uit naar de start van het nieuwe schooljaar.
