Je voelt je niet zo lekker en wilt even een dagje thuis blijven om aan te sterken. Of je hebt hoofdpijn, bent eigenlijk erg verkouden en grieperig, maar je hebt een werkgever die met allerlei 'strenge' maatregelen thuis blijven onmogelijk maakt. Hoe onredelijk zijn nu die eisen van je werkgever en waarom maakt hij ze eigenlijk?

Historie

Na ongeveer 20 jaar van strijd tussen werkgevers en de regering, was de Ziektewet in 1929 een feit. De ZW was een werk-nemersverzekering en de premie werd betaald door werkgevers en werknemers. Bij ziekte had je recht op een uitkering en de bedrijfsvereniging controleerde het verzuim.

De premie was voor iedereen gelijk en er werd niet gekeken naar het ziekteverzuim van een bedrijf. Onbewust werd hierdoor een cultuur gecreëerd dat je 'makkelijk' ziek kon zijn en ziek kon blijven.

Halverwege de jaren 80 (ook in tijden van een economische crisis) kwam er steeds meer kritiek op deze constructie, omdat de kosten helemaal uit de hand begonnen te lopen. Begin jaren 90 werd de ZW dan ook beetje bij beetje aangepast.
Werkgevers met een hoog ziekteverzuim moesten meer premie betalen dan de anderen en werkgevers werden geacht bij de eerste twee tot zes weken zelf het loon te gaan betalen. Deze financiële prikkels maakte dat werkgevers bewust gingen nadenken hoe het ziekteverzuim teruggedrongen kon worden.

Anno 2013

Inmiddels zijn we nu in een situatie beland dat werkgevers en zieke medewerkers, in de eerste twee jaar dat iemand ziek is, samen verantwoordelijk zijn voor re-integratie. De werkgever betaalt dus deze periode het loon van een zieke medewerker gewoon door, maar moet natuurlijk ondertussen ook het loon van een eventuele vervanger betalen. Voor dezelfde functie betaalt een werkgever dus 2x loon. En omdat een werkgever van te voren niet weet hoelang iemand ziek blijft, zal hij, zekerheidshalve, elke ziekmelding behandelen als een ziekmelding die in principe twee jaar kan gaan duren. Het is dus in het (financiële) belang van een werkgever om iemand weer snel aan het werk te krijgen.

Er is ook nog een andere kant aan dit verhaal. Onderzoek heeft namelijk uitgewezen dat iemand die langdurig ziek is, het steeds moeilijker vindt om terug te keren. Je bent onzeker geworden over eventuele veranderingen die je gemist hebt, je weet niet goed hoe collega’s op je gaan reageren en het is moeilijker om terug in 'het ritme' te komen. De drempel om helemaal terug te keren wordt kleiner als iemand zo snel mogelijk alvast een paar uurtjes begint. En daarom wordt ook veel van de zieke medewerker zelf verwacht en zijn beiden samen verantwoordelijk voor de re-integratie.

Toch is de cultuur bij sommigen nog steeds dat je toch gewoon thuis kunt blijven als  het even tegenzit en hoor je geklaag over die onredelijke eisen van de werkgever. Dat die cultuur snel aan het minderen is, blijkt wel uit cijfers over het ziekteverzuim van 2012. Met 4% ziekteverzuim is dit het laagste percentage sinds de metingen zijn begonnen 1998.