Vrouwen huilen meer dan mannen en lopen promoties mis omdat ze 'te emotioneel' zijn,

las ik in juni in het artikel ’waarom tranen geen teken van zwakte zijn '.

Tranen

Ik denk terug aan het moment dat mijn directeur in mijn jaargesprek wilde vastleggen dat ik mijn emoties meer moest beheersen. Ik vroeg hem of hij bedoelde dat ik niet meer mocht lachen. Maar hij bedoelde natuurlijk dat ik niet meer mocht huilen als er erge dingen gebeurde met mijn collega's of als iemand me vroeg hoe het met me ging terwijl ik in scheiding lag of net een dierbare was verloren. Tranen waren voor thuis. Dat waren emoties. Ik vroeg hem hoe het zat met zijn eigen  emotionele gewoonte om briesend naar buiten te stormen om de tuinman uit te schelden als die goede man het waagde om met de maaimachine onder zijn raam te komen lawaaien als hij aan het werk was, zijn medewerkers uit te schelden als ze zonder kloppen zijn kamer binnentraden om hem te waarschuwen dat er ergens (meestal figuurlijk) brand was en ronduit beledigend te doen tegen collega's die hem niet snel genoeg begrepen. Het kon allebei natuurlijk niet, maar boos worden stond voor hem voor kracht en huilen voor zwakte. En op je werk moet je sterk zijn. Pffffffffffff.....

Je begrijpt dat de opmerking over mijn te verbeteren gedrag op het werk geschrapt is uit mijn dossier. En hoe grappig dat mijn baas mij voortaan betrapt vanonder zijn gefronste voorhoofd aankeek als hij weer eens boos wilde uitvallen. Maar ik heb niet meer gehuild in zijn bijzijn... ik keek wel uit!

Huilen op het Werk

Huilen vinden mensen lastig. Huilen wordt vaak gezien als een zwaktebod. Of als manier om te manipuleren. De bekende krokodillentranen. Maar faketranen lijken helemaal niet te bestaan. Ad Vingerhoets   is 's werelds enige huilhoogleraar. Ik had nog nooit van de man gehoord, maar hou nu al van hem. Omdat hij onderzoek doet naar huilen en daar mooie dingen over zegt. Dingen die wetenschappelijk onderbouwd zijn en aansluiten bij wat ik altijd al dacht. Tranen zijn helemaal geen zwaktebod! Het is een teken dat we verankerd zijn in onze omgeving en dus betrokken zijn bij wat daarin gebeurt. En we durven ons dus te laten raken en dat te delen met... diezelfde omgeving. Zo werken tranen verbindend en bekrachtigend. Niks zwaktebod. Het is sterk!

En... wat blijkt? Hoe geëmancipeerde we zijn, hoe meer we huilen... Ik dacht het al. Als we namelijk geëmancipeerd zijn, zijn we onszelf. Durven we te voelen wat we voelen en te doen wat we doen. En in sommige gevallen is dat huilen. Van verdriet, van schrik, van opluchting. Er zijn allerlei redenen waarom mensen huilen. Huilen is communicatie. Huilen is actie. Huilen doen we als we ons vrij genoeg voelen. Huilen is dus eigenlijk ook geluk.

Dus, ben je ook zo'n huilebalk? Gefeliciteerd!