Burnout, ik? Nee, ik heb het de laatste tijd alleen wat druk gehad. Ja, thuis en op het werk inderdaad.

Je kent het wel te veel van alles. Maar een burnout… nee, toch?!

Omschrijving

Het is bekend dat bijna iedereen in eerste instantie zal ontkennen een burnout te hebben. Het klinkt als iets van deze tijd en het zal jou ‘nooit’ overkomen. Hulp is niet nodig, want met een weekje vrij denk je zo weer de oude te zijn.

En daar zit het ‘m nu net de kneep. De ‘oude’ zijn. Een burnout komt voor als je langere tijd zowel fysiek als psychisch geconfronteerd wordt met allerlei klachten en signalen en er niet naar luistert. Laat staan dat je toegeeft aan deze signalen. Onbewust speelt er van alles, alleen druk je dat naar de achtergrond, omdat je verder moet (of wilt!).

Mijn ervaring

Mijn situatie duurde al zo’n klein jaar. Alle zeilen bijzetten in mijn baan, zorgen voor mijn kinderen, het verwerken van een scheiding en nog veel meer dingen om op te noemen. Werken, werken, werken was voor mij de juiste afleiding om niet te hoeven ‘voelen’. Ik werd gerespecteerd om wat ik deed en wat ik allemaal kon.
Dat gaf mij voldoening.

Op een bepaald moment, werkend naar een deadline, werd ik geconfronteerd met het feit dat ik geen zin meer kon lezen. Ik zag alleen nog woorden, her en der verspreid over de pagina. Ik zag aantekeningen, maar bij het lezen daarvan wist ik niet wat ik las. Het kwam niet meer binnen. Volledig geblokkeerd.

Gek genoeg ben ik naar de keuken gelopen om een kopje koffie met veel suiker te maken. Even een ‘momentje’ voor mijzelf. Daarna weer fris aan de slag. Maar het liep anders. Lezen lukte niet meer en ik voelde van binnen dat het mis was. Goed mis.
Ik heb mij afgemeld bij mijn collega en ben onmiddellijk naar huis gereden. Hoe ik thuis ben gekomen, ik weet het niet meer! 

Door niet te erkennen dat je een probleem hebt, loop je het gevaar af te stevenen op een burnout. Als je in je omgeving iemand kent die een burnout heeft gehad of je leest er over in een magazine, dan kun je wellicht een en ander herkennen. Maar dan nog. Toegeven blijft lastig. En wanneer is dan dat punt bereikt?

Voorkomen is beter dan genezen, alhoewel?

Belangrijk is om, als je je overspannen of opgebrand voelt, je klachten te herkennen en gedurende een bepaalde periode stressfactoren uit je leven te verbannen. Geef je grenzen aan en leer 'nee' zeggen.

Als blijkt dat je toch in een burnout terecht bent gekomen, dan is er werk aan de winkel. Daar sta je in eerste instantie helemaal niet voor open. Althans ik niet. Ik blokkeerde volkomen en heb 3 maanden op de bank gelegen.

Daarnaast heb ik alleen het hoognodige gedaan, zoals kinderen van school halen, eten koken en de vaatwasser iedere dag in- en uitruimen. Maar meer dan dat niet. Op was ik. Helemaal leeg.

Ben je er wel op tijd bij en erken je de signalen, dan kun je met hulp van buitenaf misschien nog voorkomen dat je in een burnout belandt.

Luister dus altijd naar je lichaam!