Ik heb verloren. Vloog er in de eerste ronde meteen al uit. Nou ja zeg.

Denk je dat je goed bezig bent, denkt een ander er heel anders over...

Ik had mij aangemeld voor de Jonge Ondernemers Prijs van het Noorden, voor ondernemers die niet langer dan 5 jaar geleden gestart waren. En die vonden dat ze het goed deden. Ik vond dat ik een hele goede ondernemer was. Ik zou winnen.

Acht jaar geleden alweer

Dus schrijf ik, zoals gevraagd wordt, leuke verhalen over hoe goed ik ben als ondernemer, hoe creatief,
hoeveel lef ik heb en doorzettingsvermogen, wat mijn visie is en wat mij onderscheidt van andere ondernemers.
Ik ga winnen.

Die eekhoorn toch

Vervolgens mag ieder zich in drie minuten presenteren. Om een onvergetelijke indruk achter te laten, kom ik al voorlezend de zaal in. Over een eekhoorn die naar de top van de boom klimt, weet dat ie valt als ie nog een stap doet en toch deze stap zet. Niet valt.

Niet snapt waarom hij die stap zet. Om vervolgens, tot zijn eigen stomme verbazing, nóg een stap te zetten.
En wel valt. Zijn staart en neus breekt. En ik leg de link met wat ik doe, mensen coachen die niet doen wat ze willen. Of juist wel doen wat ze niet willen.

Voldaan verlaat ik even later de zaal. Ik ga winnen.

Ikke niet?

Namen worden genoemd. Van de ondernemers die doorgaan naar de volgende ronde. Ik ben er niet bij. Hoe kan dat? Zijn er ondernemers die zich nóg beter kunnen presenteren? Blijkbaar. Zegt dat iets over mij?
Nee. Het geeft aan dat er mensen zijn die nóg beter zijn. In ondernemen. Tja, dat kan.

En ik ga weer aan het werk. Lachend.