‘Komt het wel goed met jouw boek', vroeg mijn moeder bezorgd, de dag voor Kerst.

Ze hadden mijn laatste, uitgeprinte blogs meegenomen, mijn ouders en thuis op hun gemak doorgelezen. 

Ze twijfelen. Want steeds schrijf ik over de commentaren van anderen op mijn manuscript. Zo haal ik dat en mezelf onderuit nog voordat het boek er ligt en straks wil niemand het lezen. Vrezen zij.

In de verdediging schieten - Hoofdstuk 12

Misschien kun je dat niet, een goed boek schrijven, misschien ben je niet goed genoeg. Dat is wat ik mijn moeder hoor zeggen. En als mijn ouders dat vinden, dan mijn blog abonnees wellicht ook. Ik begin mezelf te verdedigen: ‘Jullie vonden mijn blogs mooi en goed, toch?’

‘Ja, daar genieten we enorm van, elke keer weer. Maar blijkbaar is een boek schrijven toch wat anders'.
‘Maar aan die blogs moet ik ook elke keer schaven, hoor, tot ze goed genoeg zijn, die staan er ook niet in een keer. Dat werkt trouwens bij andere schrijvers ook zo, dat is normaal. En mijn blogs zijn maar vierhonderd woorden lang, terwijl mijn boek bijna tweehonderd keer zoveel woorden bevat. Dus dat is veel ingewikkelder.’

Ik voel de moed in mijn schoenen zinken. Zou het echt nooit wat worden? Aan de andere kant: schrijven is worstelen, schrijven is zoeken, is passen en meten, is hardop lezen en heel goed luisteren, is ritme, is nog veel meer.

Ramp of succes?

Ja, ik ben goed in rampreflectie, in het mezelf aanpakken. En daar wil ik graag bergen waardering voor:
Kijk eens hoe kwetsbaar ik mezelf durf op te stellen en kijk eens hoe goed ik mezelf verbeter? Zie je dat wel?
Succesreflectie is veel lastiger. Voor mij. Ik kan wel zelf vinden dat ik goed genoeg ben of iets goed kan, maar...

Op dat moment stokt mijn adem in mijn keel, ik krijg het Spaans benauwd. Het lukt me niet om de zin af te maken. Dan maar op papier, met de moed der wanhoop: Ik kan zelf wel vinden dat ik goed genoeg ben of iets goed kan, maar stel dat jij of iemand anders die er verstand van heeft het helemaal niks vindt? Poeh, dat staat er en ik denk: nou en?

Blijkbaar kan ik in mijn hoofd de boel op slot zetten, maar op papier niet. Dat lucht op. Ben ik blij dat ik schrijver ben. Of word.