Opzij, opzij, opzij. Maak plaats, maak plaats,
maak plaats.

Ik heb weer ongelofelijke haast!

Ongelofelijke haast - Hoofdstuk 18

De rust van vorige week bleek van korte duur. Ik wil weer opschieten. Want het idee voor mijn tweede roman is geboren, zomaar spontaan en begint steeds vastere vormen aan te nemen in mijn hoofd. Zo gaat dat blijkbaar.

Gewoon - ongewoon

In eerste instantie lukt het nog om dat nieuwe idee aan de kant te schuiven voor later, als mijn debuutroman af is. Maar door het huiswerk van Johan, voor onze schrijfgroep, wordt dat moeilijker. Hij vraagt ons namelijk om ‘Zo ben ik nu eenmaal’ van Willem van der Does te lezen.

Dat gaat over ‘lastpakken, angsthazen en buitenbeentjes’ en behandelt ‘in woord en cartoons uiteenlopende persoonlijkheidsstijlen en -stoornissen’. Aan de hand daarvan dienen we een of meer van onze personages te beschrijven, bij voorkeur in één woord.

Ik lees het boekje in een adem uit, het is mooi geschreven en prachtig getekend door Peter van Straaten.
Maar sluit niet aan op de personages in mijn manuscript, dat zijn gewone mensen die ongewoon reageren op bijzondere dingen.

De personages die mijn volgende roman gaan bevolken, beginnen echter voor mij te leven. Ik pak een briefje, beschrijf ze in steekwoorden en doe vervolgens mijn uiterste best ze links te laten liggen. Als pionier die graag met iets nieuws begint, valt me dat zwaar. Maar het moet, eerst afmaken waar je mee bezig bent, heb ik geleerd.

Rode lap

Twee dagen later komt Maria Genova voorbij in mijn tijdlijn op Facebook, ook zij heeft haast. Ze vraagt welke van de twee omslagen voor haar volgende boek het mooiste zijn en schrijft: ‘Het boek is nog ver weg, maar de cover moet binnenkort klaar zijn, want het moet in de aanbiedingsfolder voor de boekhandels worden afgedrukt'.

Nu word ik pas echt onrustig. Zal ik dan ook maar eens beginnen aan mijn zoektocht naar een uitgever?
Want als mijn manuscript bij de uitgever ligt, mag ik met de volgende beginnen. Niet eerder. Haar vraag werkt voor mij als een rode lap op een stier. Ik word fanatiek, ga verder met herschrijven en laat me inspireren door
‘Een schitterend gebrek’ van Arthur Japin bij het nog mooier verwoorden van wat mijn personages meemaken.

Gaat het lukken, mijn debuutroman in het najaar in de schappen van de boekhandels?