Het was een spannende week met twee keer een gesprek met Lex Jansen, dus twee keer een reis naar Utrecht en beide keren een euforisch gevoel als ik zijn deur weer uitstapte.
Wat heb ik ervan genoten, van de kennismaking, van onze gesprekken, van zijn commentaren en vooral van zijn complimenten op mijn werk.
Zitvlees en boerentenen - Hoofdstuk 21
‘Hij moet ook zijn geld verdienen’, zei mijn lief, nuchter tot in zijn boerentenen, toen ik vertelde hoe aardig hij is en hoe positief over mijn verhaal. Maar als Lex mij vertelt dat hij het manuscript van een gezamenlijke kennis afwees, realiseer ik me dat ik dus waarschijnlijk misschien toch wel beter schrijf dan die kennis.
En ik verbaas me over het feit dat afwijzing van de één een opsteker kan zijn voor de ander; over hoe diep twijfel kan zitten en hoe groot opluchting kan zijn als die twijfel weggenomen wordt.
Als eindelijk de bevestiging volgt waar je zo lang naar zocht. Het was een terrasje waard, beide keren.
Uitverkoren
Het is tegenwoordig zeer regelmatig op tv te zien, muzikanten die beoogde of vermeende talenten beoordelen of boeren die uitzoeken met welke vrouw ze de klik hebben. Er kan er maar een de beste zijn of de uitverkorene.
Ik dacht dat ik daar niet aan meedeed, maar het overkomt ook mij. Ook ik wil weten of ik goed genoeg ben.
En daarvoor kies ik zelf mijn referentiekader. Je kunt je namelijk meten aan de groten der Aarde en dan zul je waarschijnlijk kleiner blijven.
Je kunt jezelf ook vergelijken met hen die minder presteren en dan kun je je groot voelen. Maar volgens mij is het de kunst om te kijken naar hen die zo groot en goed zijn, dat hun prestaties eigenlijk net buiten jouw bereik liggen, waardoor je uit je comfortzone moet om dát niveau te halen. En daar ben ik mee bezig, vind ik.
Zitvlees
Lex heeft mij dus kunnen overtuigen van mijn schrijfkwaliteiten. Maar ik moet nog wel wat aan mijn zitvlees doen. Dat ontbeer ik nogal, doorzettingsvermogen heb ik echter des te meer. En dan komt het met dat zitvlees ook wel goed.
Want er moet nog veel gebeuren. Maar nu mijn twijfels weg zijn, kan ik sneller schrijven. Twijfelen kost tijd, kostbare tijd. Ik wil mijn boek zo langzamerhand ook wel een keer echt in handen houden. Met een grote uitgever op de omslag.
