Als je niet kunt kiezen, wordt een keus al snel een dilemma.

Ik kan niet kiezen en heb drie dilemma’s.

Moeten kiezen - Hoofdstuk 24

1. Schrijf ik mijn blog een dag te vroeg, vandaag of een dag te laat, overmorgen? Morgen heb ik namelijk mijn volgende afspraak met Lex Jansen over de aangescherpte en verbeterde versie van mijn manuscript.
2. Zoek ik een grote of een kleine uitgever? Ik had doordacht bedacht dat het een grote zou worden; staat er afgelopen weekend in Trouw een pleidooi voor de kleine uitgever onder de titel: 'Het dappere uitgevertje'.
3. Hoe vul ik de leegte in? Stond mijn leven meer dan twee jaar in het teken van mijn manuscript, werd elk vrij minuutje erdoor opgeslokt, straks houd ik tijd over.

Kiezen moet en niet kiezen is ook kiezen, hoewel de keus dan vaak vóór je wordt gemaakt. Ik heb liever zelf de touwtjes in handen, daar gaat ie dan, mijn keuzes.

Lezers

Mijn blog verschijnt ook deze keer op dezelfde dag als anders, wat betekent dat ik ‘m een dag eerder schreef en klaarzette voor verzending. Een aantal lezers schijnt namelijk op deze dag te wachten op mijn blog en hen wil ik uiteraard niet teleurstellen.

Sommigen van jullie zullen dit lezen op het moment dat ik vol spanning aanschuif bij Lex om te horen wat hij te zeggen heeft over mijn debuutroman. En zo heb ik volgende week ook nog wat te melden.

Lastig

Dan die uitgever, dat vind ik lastig, groot of klein en wie? Gelukkig hoef ik niet alle vragen in mijn eentje te beantwoorden, deze neem ik mee naar Lex om het er samen even over te hebben. Het tweede dilemma schuif ik zo voor me uit, dat is ook een keus.

Leegte

Blijft die leegte over. Wat doe ik met al die uren waarin niets meer valt te schrijven? Het lege schrijf-syndroom? Stilzitten is niet mijn grootste kwaliteit. Wachten ook niet trouwens. En wachten op uitgever(s) die mijn manuscript beoordelen, lijkt me helemaal niks.

Het kan wel drie maanden duren voordat je iets hoort. Drie maanden. Dan is het juli… Dat is ver weg. Wat ga ik doen in die tussentijd, naast mijn coach-werk?

Ik zou deze blogs kunnen gaan bundelen tot mijn volgende blogboekje, het vierde op rij. Maar pas zodra het wachten begint. Wekelijks bloggen over ‘wachten’ kan niet boeiend zijn.