Een verhaal moet kloppen, hoe onwerkelijk de werkelijkheid soms is.

En wat er in de dagelijkse realiteit gebeurt,
kan ongeloofwaardig zijn in een roman.

Maar pertinente onzin, dat is wel het ergste.

Als je bijvoorbeeld te trots bent om je verhaal aan iemand voor te leggen die er wel of meer verstand van heeft. Hier moet je allemaal rekening mee houden als je een roman schrijft of een verhaal instuurt voor een verhalenwedstrijd. Tenminste, als je wilt winnen. En dat wil ik.

Kenner met verstand

Dus leg ik mijn verhaal voor aan een kenner, op de voorlaatste dag voor het verlopen van de inzendtermijn.
Ik vraag zwager Ron van Jachthaven Lauwersmeer om de boottechnische kant van mijn verhaal eens kritisch onder de loep te nemen. En dat heb ik geweten.

Ron heeft er namelijk verstand van, hij heeft veel gezeild, verkoopt grote zeilboten en wordt nogal eens ingehuurd als zeilschipper. Hij mailt mij een uitgebreide uiteenzetting over masten die breken of 'overboord' gaan, over verbindingen met de buitenwereld via VHF, SSB of EPIRB inclusief uitleg, over vuurpijlen die geen vuurwerk zijn, over traagheidsmomenten en een golfdal. Het is duidelijk dat ik hier de leek ben.

Onschuld, onbenul en onzin

Vanuit mijn onschuld en onbenul heb ik onwaarheden verkondigd, sterker nog, pertinente onzin. Nou ja, ik wist niet beter, dat maakt ze misschien minder erg. Het zou pas kwalijk worden als ik er niets mee deed, met die onwaarheden. Maar zo zit ik niet in elkaar. Dus op de laatste dag van inzenden verwerk ik het commentaar dat ik kreeg, ik heb nog een paar uur te gaan.

Nippertje

Waar ik ook blij van werd: 'Wat mij eigenlijk niks aangaat, ik vind sommige dingen wel wat een cliché'.
En passant wijst hij er zo nog even een paar aan in mijn verhaal. Ik hou niet van clichés, maar blijkbaar komen ze toch zomaar in mijn zelf geschreven tekst terecht.

Dankzij Ron kan ik die er nog mooi even uithalen, waardoor de tekst mooier wordt. En zonder fouten.
Nog een paar uur te gaan. Ik hou wel van dat nippertje, dat scherpt de geest.