‘Ik weet echt niet meer wat ik eraan moet doen’,
zo verzuchtte de manager.

‘Mijn medewerksters praten inmiddels niet eens meer met elkaar, laat staan dat er nog van enige samenwerking sprake is'.

Binnen deze organisatie worden in gezamenlijk overleg besluiten genomen en afspraken gemaakt over wie wat moet doen. Ook geldt een zeer informele manier van omgang. Dit klinkt op zich als zeer wenselijk en een ideale werkomgeving.

Toch is er een situatie binnen een bepaald team ontstaan waarbij de medewerksters meer over elkaar dan met elkaar praten. De leidinggevende krijgt vrijwel wekelijks een collega op de koffie met de nodige klachten over de houding en gedrag van een andere collega.

Zet hij de dames in kwestie bij elkaar om te praten, dan kunnen geen van beiden zich in de situatie herkennen. En eigenlijk gaat het inmiddels van kwaad tot erger.

Tijdens een teamoverleg constateert Renee in de rol van samenwerkcoach direct al dat de dames er een buitengewoon vriendelijke en aardige wijze van communiceren op nahouden. Te vriendelijk en aardig, want hun hele houding spreekt een totaal andere taal.

Aansluitend voert Renee individuele gesprekken om erachter te komen wat er aan de hand is. Ja en toen kwamen de verhalen over elkaar pas goed los, met behoorlijk veel kritiek op de manier van werken en opmerkelijk genoeg ook hoe ze het thuis moeten aanpakken.

Hoezo zakelijk? Je bent haar leidinggevende toch niet? Hoezo privé? Daar heb je toch helemaal niets mee te maken? Wat blijkt: de dames zitten vrijwel de hele dag in dezelfde ruimte en hebben eigenlijk onvoldoende werk te doen. Hierdoor is er alle tijd om te kletsen over van alles en nog wat.

En het blijft niet bij kletsen alleen, ze hebben ook adviezen over hoe de ander bepaalde zaken moet aanpakken. Maar als goedbedoeld en stevig onderbouwd advies in de wind wordt geslagen, dan reageert de adviesgever beledigd en bespreekt dit weer met een van de andere collega’s.

Gecombineerd met het ontbreken van duidelijke richtlijnen over de gewenste werkwijze doet iedereen maar wat en sommigen doen zelfs inmiddels wat minder en komen de dag wel door met Facebook en Nu.nl.

De individuele gesprekken brachten ook nog andere persoonlijke zaken aan het licht, die een goede samenwerking in de weg stonden. Door gerichte adviezen, met zelfs in een enkel geval doorverwijzing naar een therapeut, is gelijk gestart met een verzakelijking van de omgangsvormen.

Verder is deze problematiek vervolgens tijdens een teambijeenkomst bespreekbaar gemaakt. De manager was hoogst verbaasd en nog verbaasder toen de dames aangaven zich in het geschetste beeld te herkennen.

Op basis van de grootste irritatiepunten zijn samenwerkafspraken gemaakt over de samenwerking gekoppeld aan heldere sancties (zowel positief als negatief). In vervolgsessies zijn werkwijze en -processen inhoudelijk vormgegeven als basis voor een meer professionele samenwerking.

Het is goed dat deze collega’s zich beseffen dat er een groot verschil is tussen vriendelijk met je collega’s omgaan en als ‘vrienden’ met je collega’s omgaan. Collega’s kies je immers niet zelf.